De ontwikkelingsgeschiedenis van lagers.

De vroege vorm van lineaire bewegingslagers was het plaatsen van een rij houten palen onder een rij koevoeten. Moderne lineaire bewegingslagers gebruiken hetzelfde werkingsprincipe, behalve dat er soms kogels worden gebruikt in plaats van rollen. Het zwenklager is een glijlager, wat eenvoudigweg een bus is die tussen het wiel en de as wordt ingeklemd. Dit ontwerp werd later vervangen door wentellagers, die de originele bussen vervingen door veel cilindrische rollen, waarbij elk rolelement als een afzonderlijk wiel fungeerde.

Een vroeg voorbeeld van een kogellager werd gevonden op een oud Romeins schip, gebouwd in 40 voor Christus in het Nami-meer, Italië: een houten kogellager werd gebruikt om het roterende tafelblad te ondersteunen. Leonardo da Vinci zou rond 1500 een kogellager hebben beschreven. Een van de verschillende onrijpe factoren van kogellagers is een heel belangrijk punt dat de kogels met elkaar zullen botsen, wat extra wrijving veroorzaakt. Maar je kunt dit fenomeen voorkomen door de ballen in kleine kooien te plaatsen. In de 17e eeuw maakte Galileo de eerste beschrijving van kogellagers met "kooikogels". Aan het einde van de zeventiende eeuw ontwierp en vervaardigde C. Wallow uit Engeland kogellagers en installeerde deze op postwagens voor proefgebruik. P. Worth uit Engeland verkreeg het patent voor kogellagers. Het in de praktijk toegepaste rollager met kooi werd in 1760 door horlogemaker John Harrison uitgevonden om de H3-chronograaf te maken. Aan het einde van de 18e eeuw publiceerde H.R. Hertz uit Duitsland een artikel over de contactspanning van kogellagers. Op basis van de prestaties van Hertz voerden R. Striebeck uit Duitsland, A. Pamgren uit Zweden en anderen een groot aantal experimenten uit en droegen ze bij aan de ontwikkeling van de ontwerptheorie en de berekening van de levensduur van wentellagers. Vervolgens heeft N.P. Petrov uit Rusland paste de viscositeitswet van Newton toe om de lagerwrijving te berekenen. Het patent voor een kogelkanaal werd in 1794 verkregen door Philip Vaughan uit Carmarthen.

In 1883 stelde Friedrich Fischer het idee voor om geschikte productiemachines te gebruiken om stalen kogels van dezelfde grootte en nauwkeurige ronding te slijpen, wat de basis legde voor de lagerindustrie. O. Reynolds uit het Verenigd Koninkrijk voerde een wiskundige analyse uit van de ontdekking van Thor en leidde de Reynolds-vergelijking af, die de basis legde voor de hydrodynamische smeringstheorie.